چونان صاعقه ای بر من فرود آمدی

و دو نیمم کردی

نیمی که دوستت دارم

و نیمی دیگر

که رنج می برد

به خاطر نیمه ای که دوستت دارد.....

بعضی وقتا

اینقدر دلت از یه حرف می شکنه

که ....

حتی نای اعتراضم نداری

فقط نگاه می کنی و

بی صدا....

میشکنی.....

کاش می فهمیدی ....

قهر میکنم

تا دستم را محکمتر بگیری

و بلندتر بگویی: بمان....

نه اینکه شانه بالا بیندازی!

و آرام بگویی:

هر طور راحتی....!

آغشته به تو میشود

روحم

نفسم

بندبند وجودم

وقتی در حصار دستانت

بوسه باران می شوم...

ابروهای مردانه ات را دوست دارم

وقتی به اسم غیرت

در هم تنیده می شوند....

می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره ؟

چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی

اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی

که نمی خوای از دستش بدی......

به خوابهایم سرک نکش

وقتی در لحظات بیداریم حضور نداری...

خوابم را رنگی می کنی

و ....

روزم را سیاه،

بخت مرا پناهی جز خواب نیست

بی پناهیم نکن...!!!!

هوا چقدر دیوانه است!

تو که نیستی ، گریه می کند...!

همه دچارت شده ایم

همه..!!!!

تو بر سنگ فرش چشمهایم قطره قطره

جاری

در شمالی ترین نقطه قلبم ،

با تاجی بر سر ،

عاشقانه هایم را واژه به واژه به

سلطنت می نشینی!

هنگام غروب من می مانم

و تبسم سپیدهایی که به طعم نگاه

توست ،

شیرین شیرین..!!!

من اگر عاشقانه می نویسم نه عاشقانه نه

شکست خورده

فقط می نویسم تا عشق یاد قلبم بماند

در این ژرفای دل کندن ها و عادت ها

و هوس ها فقط تمرین آدم بودن

می کنم،

همین...!!!