چه شغل عجیبی دارم شروع هفته تو را میبینم باقی هفته به خاموش کردن خود در اتاقم مشغولم

بی حس شده ام از درد از بغض فقط گاهی خط اشکی صورتم را می سوزاند

تابوتم فردا از کوچه ات میگذرد چشم مپوشان این مرده همان است که بیمار تو بود

تنها شادی زندگی ام این است که هیچکس نمی داند تا چه حد غمگینم

هرگاه در غرب عاطفه ها تنها شدی به یاد کسی باش که در تنهایی به یادت باشد

خورشید عاطفه میبدرخشد تمنایی از ما ندارد و این پیام را میدهد که عاشق باید بی تمنا باشد

زندگی دریایی طوفانی است که قطب نمای ان محبت است

زندگی را دوست دارم به خاطر غوغایش عشق را دوست دارم به خاطر معشوقش مرگ را دوست دارم به خاطر سکوتش تو را دوست دارم بی انکه بدونم چرا؟

بوی گیسوی تو را اورده نسیم تازه شد در دل من یاد رفیقان قدیم

بردباری زینت وفا جوانمردی و خویشتن داری نعمت است