محمدرضا گلزار ♥ گلزاریا

شهاب حسینی بازیگر مطرح سینما به اظهار نظر درباره محمد رضا گلزار پرداخته است .حسینی در مصاحبه ای گفته : بازیگرانی همچون محمدرضا گلزار در حوزه كاری خود جز افراد شماره یك محسوب می شود و دغدغه های برخی بازیگران را ندارد. این بازیگر توانایی كشاندن تعداد بسیاری از تماشاگران را به سینما دارد و حقیقتا من هوش تجاری او را ندارم.

• بقیه در ادامه

محمد رضا گلزار ستاره مطرح سینمای ایران همواره محبوب علاقه مندان سینما بوده اما بسیاری از علاقه مندان سینما دوست دارند گلزار در فیلمهای شاخص فرهنگی و صاحب اندیشه و کارهای کارگردانان مطرح ایرانی هم حضور داشته باشد. حضوری که تاکنون به فیلم‌هایی چون بوتیک حمید نعمت الله و آتش بس تهمینه میلانی محدود بوده است. گزارش زیر مرور همه فیلمهایی است که تقدیریا حواشی مختلف مانع حضور گلزار در آن ها شد.

گلزار دوست داشت با حاتمی کیا کار کنم ولی نشد/

ابراهیم حاتمی کیا از کارگردانانی بوده که خود گلزار هم دوست داشته در فیلم او بازی کند. گلزار یکی از کاندیداهای بازی در فیلم دعوت بود. خود گلزار در گفت‌و‌گویی با بانی فیلم در اواخر سال ۸۶در پاسخ به سوالی که چرا همکاری با حاتمی‌کیا هم در دقیقه نود امکان پذیر نشد؟ می‌گوید: من قرارداد سفید هم امضاء کردم و واقعاً دوست داشتم با آقای حاتمی کیا کار کنم ولی به دلایلی این اتفاق رخ نداد.

گلزار در پاسخ به سوال دیگری که ‌نمی‌خواهی به این دلایل اشاره کنی؟ می‌گوید: نه واقعاً لزومی ندارد. به هر حال سینما به هزار اما و اگر وابسته است.

گلزار در برابر مدیری و فرخ‌نژاد درسن پطرز بورگ/

• بقیه در ادامه ...

 /ستاره چیست و از چه زمانی شکل گرفته است؟/

ش

حسن حسینی: ستاره از اول تاریخ سینما بوده است. از اولین فیلمی که ساخته شده. در شش دوره مختلف. اولین دوره ، دوره ی صامت است. در این دوره ستاره سازی نما و جایگاه خودش رو پیدا می کند. از زوایای مختلف گرفته تا فیلمبردار مشخص. دوره دوم از 3019 تا 1950 است که دوره طلایی ستاره سازی محسوب می شود. ستاره های بزرگی در این دوره شکل می گیرند که نماینده دورهای مختلف می شوند. بعد همراه با فضای اجتماعی آن دوره، تحولات اجتماعی به وجود می آید. می رسیم به دوره آكتورز استودیو در دهه 60 و 70. از این به بعد ما دیگر مفهوم بازیگر / ستاره را داریم. مانند مارلون براندو، پل نیومن و...

دوره بعدی تا 1980 است. بار دیگر فضای اجتماعی تغییر می کند و بازیگرانی چون وودی آلن روی کار می آیند که ظاهر چندان زیبا و فریبنده ای ندارند، اما یکسری بازیگر اجتماعی اند. دهه هشتاد هم که عصر ریگان است، بازیگران عضلانی مانند آرنولد شکل می گیرند. در انتها هم می رسیم به دوره ای که کسی چون تام هنکس که در ابتدا کمدی سبک کار می کردد وارد جریان می‌شود و حتی دوبار پشت سر هم اسکار گرفت. یعنی فضا از آن حالت سبک تغییر لحن داد. این تصویر همچنان ادامه دارد.

نیما حسنی نسب: به نظر من ابتدا باید تفکیک کنیم که داریم در مورد مفهوم کلی ستاره در سینمای جهان حرف می‌زنیم یا در مورد جایگاه ستاره در سینمای خودمان. ما با دو ماجرای مختلف رو در روییم. ستاره ها در هر دوره مختلف تاثیرات مشخصی در حوزه های متفاوت گذاشته‌اند. تاثیراتی در ظاهر، رفتارشناسی، تاصیر در فضای فرهنگی، حتی تکه کلام و ادبیات عامه، مدل مو و لباس تا دیگر موارد. این تنوع در سینمای جهان بوده ولی در سینمای ایران غیر از موارد معدود خیر. مخصوصاً  گسستی که در دوره های مختلف سینمای‌مان داشته ایم در قبل و بعد از انقلاب این مفهوم دوپاره شد. قبل از انقلاب چون بازار سینما  کمی نزدیک به بازار جهانی بود، بالطبع ساختار تولید هم نزدیک به سینمای جهان بود، و همچنین سیستم و مكانیسم ستاره سازی اش. بعد انقلاب میران دولتی تصدی سینما را بر عهده گرفتند و به مخالفت با ستاره سازی پرداختند و سعی و خواستشان این بود كه مفهوم و جایگاه ستاره از بین برود... باید به این نكته بپردازیم كه ستاره در سینما چه جایگاه مهم و تاثیرگذاری دارد که با تمام این بگیر و ببندها همچنان ستاره جایگاه و تاثیرگذاری خود را دارد.

/فرهنگ سازی ستاره/

حسن حسینی: بحث جدی در مورد جایگاه ستاره از دهه 1970 شروع شد؛ قبل از این دهه این موضوع تئوریزه نبود و نمی‌دانستند ستاره چیست؟ و چرا می فروشد؟ از دهه هفتاد نظریه های روانشناسی وارد حوزه سینما شد و به تئوریزه کردن اتفاقات پرداختند. در مبحث روانشناسی هم با موضوع کودک و آینه رو برو شدیم. وقتی کودک خودش را در آینه می‌بیند، با خود می گوید این من هستم یا نیستم؟ در نگاهش دوپارگی به وجود می آید. این نظریه به حوزه سینما هم وارد شد. وقتی روبروی پرده سینما می‌نشینیم ماجرا همین گونه می شود. من وقتی ستاره را می بینم می‌گویم این من هستم یا نیستم؟ هم هستم هم نیستم. اول با قهرمان همذات پنداری می کنیم و خود را مانند او می بینیم، بعد می‌بینیم این قهرمان بزرگ تر و عظیم تر است. به نوعی در جایگاهِ "منِ برتر" قرار می گیرد.

یکی دیگر هم تئوری مولف است. بازیگرانی که خودشان کارگردانان کار خود هستند و برای خود می نویسند.

وجه سوم تئوری "ژان راست" است كه می‌گوید بازیگر به عنوان شمایل ژانری کار می کند. شما وقتی بوگارت رو می بینی فضای نوآر و گنگستری برای خود می سازی، یا جان وین را برای وسترن می بینی. ستاره دارای پرسونا می شود. مثلاً وقتی شما فیلمی از کری گرانت می بینی انگار داری مستندی در مورد خودِ کری گرانت می بینی!

نیما حسنی نسب: در ایران هم اگر قائل به ستاره باشیم ستاره ها همیشه پرسوناز داشته و دارند. اصلا تعریف ستاره ازهمان پرسوسناژ می آید دیگر. وقتی با کسی همذات پنداری صورت گرفت و او ستاره شد، یعنی این پرسناژ شکل گرفته است. ولی مشکل اصلی سینمای ایران برای ساخت ستاره این است که خودِ ستاره با جایگاه ستاره بودن که خود مشکل دارد! همیشه از جایگاه اش ناراضی است. ستاره بودن را برای خود کم و کوچک می بیند به همین دلیل به کارهایی روی می آورد که او را از جایگاه ستاره بودنش دور می‌کند.

/تحلیل ساختاری ستاره در سینما ایران/

• بقیه در ادامه

 محمدرضا گلزار و بهنوش بختیاری

خلاصه داستان فیلم بانویی از ماه محمدرضا گلزار به همراه دانلود و عکس های فیلم و پشت صحنه بانویی از ماه 

 .

 بقیه در ادامه ....

پذیرایی ساده» به کارگردانی مانی حقیقی این روزها به عنوان چهارمین فیلم تحریمی حوزه هنری اکران شده، اما حاشیه‌های اکران آن همانند سه فیلم قبلی «بی‌خود و بی جهت»، «من مادر هستم» و «من همسرش هستم» آن قدر به متن آمده که دست‌اندرکاران این فیلم تصمیم گرفته‌اند، شعار تبلیغاتی فیلم‌شان را با توجه به این حاشیه‌ها بنویسند و مخاطبشان را با این پرسش به سینماها دعوت کنند که «چه کسی نمی‌خواهد از شما پذیرایی کنیم؟»

مانی حقیقی درباره‌ی این شعار تبلیغاتی گفت: پاسخ این سوال طبعا حوزه هنری است. وقتی حوزه هنری به خودش اجازه می‌دهد بدین شکل به فیلم‌ها حمله کند، ما هم می‌توانیم از این حمله‌ها استفاده تبلیغاتی کنیم.

وی تصریح کرد: به هر حال وضعیت به شکلی درآمده که استقبال مردم از فیلم‌های تحریمی به مخالفت عمومی با سیاست‌های حوزه هنری تبدیل شده. مردم دارند در واکنش صریح به سیاست‌های ارتجاعی حوزه هنری از این فیلم‌ها استقبال می‌کنند.

بخشی از فروش به کیفیت خود فیلم‌ها برمی‌گردد اما ...

کارگردان «پذیرایی ساده» در پاسخ به اینکه این حاشیه‌ها باعث فروش بیشتر فیلم‌های تحریمی نشده؟ گفت: طبعا بخشی از فروش به کیفیت خود فیلم‌ها برمی‌گردد اما بخشی که به این حاشیه‌ها مربوط است را نمی‌توان کتمان کرد. حاشیه‌های این فیلم‌ها موجب فروش بیشتر آنها شده است. مردم به تماشای این فیلم‌ها می‌روند تا نشان بدهند در این جنگ، طرفدار فیلمسازان و فرهنگ کشورشان هستند.

وی یادآور شد: مردم در کوچه و خیابان دائم به من می‌گویند که ما می‌خواهیم دوسه بار فیلم را ببینیم تا به حوزه هنری ثابت کنیم نباید این کار را با فیلم‌ها می‌کرد. این حمایت گسترده مردمی یکی از دل‌پذیرترین اتفاقاتی است که در این چند ساله شاهدش بوده‌ایم.

مانی حقیقی درباره‌ی اینکه آیا به خاطر تحریم حوزه هنری برای اکران دغدغه یا نگرانی داشته، گفت: اصلا نگران نبودم. روند ساخت «پذیرایی ساده» کاملا قانونی بود و من از همان اول کار با وزارت ارشاد در تماس بودم. وقتی شایعه تحریم این فیلم‌ها به گوشم رسید، هم با مدیران حوزه و هم با مدیران ارشاد در ارتباط بودم.

وی یادآور شد: مدیران وزارت ارشاد که تنها نهاد قانونی برای بحث درباره مسایل مربوط به اکران هستند دائ

ما به من اطمینان می‌دادند که جای هیچ نگرانی نیست و فیلم قطعا اکران خواهد شد، در حالی که مدیران حوزه هنری که در این بحث هیچ‌کاره هستند به شایعه‌پراکنی و جوسازی درباره جلوگیری از اکران فیلم می‌پرداختند. من هم کاملا برخلاف بدبینی‌های اطرافیانم و علی‌رغم دخالت‌های بیجای مدیران حوزه به حرف آقایان عرفان‌منش و عظیمی اطمینان کردم و خوشبختانه این باورم درست از آب درآمد و وزارت ارشاد برای اکران فیلم مصرتر شد.

محمدرضا گلزار که در 1 فروردین سال 1356 در تهران متولد شد، در سال 1379 برای نخستین بار در فیلم "سام و نرگس" ساخته ایرج قادری بازیگری سینما را تجربه کرد.

وی دراولین تجربه کاری خود نقش جوانی را بازی می کرد که در آستانه اعدام مورد عفو قرار می گیرد؛ جوانی که در مسیرعلاقه به خواهر دوست قدیمی اش درگیر ماجراهایی شده و محکوم به اعدام می شود.

گلزار در اولین تجربه بازیگری خود خوش درخشید و توجه تعداد کثیری از اهالی هنر و همچنین تماشاگران را به خود جلب نمود.

دومین فیلم محمدرضا گلزار پیش از سایر فیلم ها دیده شد. "شام آخر" در جشنواره بیستم فجر (زمستان 80) به نمایش درآمد و از فروردین 81 هم اکران عمومی شد. گلزار نقش دانشجویی را بازی می کرد که عاشق استادش و مادر نامزدش می شد. فیلم البته درباره آن مادر و انتخابش بود اما حضور گلزار می توانست تماشاگران را قانع کند که کتایون ریاحی در نقش استاد و مادر، عاقبت تسلیم وسوسه می شود.

بقیه در ادامه....

 گلزار

محمدرضا گلزار سر صحنه فیلم مسعود کیمیایی

گلزار سر صحنه فیلم مسعود کیمیایی:

به گزارش بانی فیلم، گروه طی سه روز گذشته در لوكیشنی واقع در خیابان فرشته 

مشغول فیلمبرداری بودند این سكانس ها مربوط به خانه شخصیت اصلی زن فیلم

(خاتون با بازی مهناز افشار) بود كه یوسف مرادیان هم جلوی دوربین رفت به غیر از 

افشار و یوسف مرادیان تعدادی از هنرجویان كارگاه آزاد فیلم نیز بازی داشتند از شب 

گذشته گروه به لوكیشن اصلی فیلم واقع در سینما متروپل در لاله زار رفتند تا بازی 

بقیه بازیگران نیز آغاز شود محمدرضا فروتن، پولاد كیمیایی، شقایق فراهانی، سحر 

دولتشاهی، ساعد سهیلی، تینا پاكروان و... دیگر بازیگران «مترو پل» هستند نكته قابل 

توجه اینكه دو روز قبل محمدرضا گلزار سر صحنه این فیلم حاضر شد تا با مسعود 

كیمیایی دیدار داشته باشد گلزار پیش از این نیز یكی از گزینه های بازی در این فیلم 

بود اما در نهایت همكاری انها میسر نشد این بازیگر بنا به دلایلی دوسالی در ایران نبود 

و حدود یك ماه است به ایران بازگشته است

فیلمنامه «مترو پل» را كیمیایی خود نوشته كه داستانش در سه ساعت می گذرد زنی 

به نام خاتون در یك نیمه شب به یك باشگاه بیلیارد پناه می برد كه دو دوست در آن 

مشغول بازی هستند قصه فیلم جدید كیمیایی از یك نیمه شب تا صبح روایت می شود.