ان روز که دلم را شکستی

فقط یک بادکنک دادی پر باد

وگفتی تنها چیزی که به تو دادم فقط یک بادکنک نخ دار است

.

و رفتی

چقدر خوشحال بودم حقم را گرفته ام

اما نمیدانم چه شد به کجا خورد ناگهان ترکید

و تو با صدای بلند...خندیدی

و من چقدر گریستم

ومن چقدر احساس گناه کردم

فکر کردم دیگر تمام شد

اما ناگهان کسی از غیب رسید

به چشمانم نگاه کرد و گفت

بادکنک همیشه می ترکد

ومن چقدر ساده بودم

گول حرفهایت را خوردم

با دروغی مرا از سرت باز کردی و طلبکار شدی همه چیز را پس دادی

اما خواستی بمن احساس شرمندگی و گناه دهی

تا نفرینت نکنم

فکر کردی خدا هم اینگونه از گناه بزرگ دل شکستنت میگذرد؟

ببین ادمی از غیب رسید

تو از نفرین من ترسیدی

من تو را بخشیدم چون نفرینهایم برایت کم بود

به خودش سپردمت

تا سخت انتقام بگیرد

elahe_fakhteh