خیلی سخته بگی سخته وکسی نباشه بگه چرا؟چته؟چی سخته؟نترس من هستم.(سخته سختیاتو تنهایی به دوش بکشی.)

خیلی سخت است بگویی،بخندی!ثابت کنی سختی تمام شد ولی؛ناگهان یک شب بازهم خودت،سنگینی قلبت،بالش خیست وحرف هایت باخدا...

خیلی سخته وقتی می دونی سختیا بابودن یکی دیگه،دیگه سختی نیست ولی اون هیچ وقت کنارت نباشه...

خیلی سخته حرف راست بزنی اما کسی باور نکنه که راسته

واقعا سخته...

خیلی سخت است بدانی هیچ وقت به آن کسی که خیلی دوستش داری نخواهی رسید.خیلی سخت است باآن که می دانی به او نمی رسی بازهم سکوت کنی وآرام دردل شکسته شوی.خیلی سخت است بغض گلویت راگرفته باشد اما نتوانی گریه کنی.خیلی سخت است قلبت پراز درد باشد امانتوانی خودت رااز این درد خالی کنی.خیلی سخت است برای دیدن اوکه خیلی دوستش داری انتظاربکشی وآخرسرسهم این همه انتظارشیرین پایان تلخ باشد.تاکی باید در حسرت دیدنش بنشینم؟تاکی باید لحظه هارا بشمارم تاقشنگترین لحظه ام فرا رسد؟شایدتا فردایاشاید تا...آخردنیا

خیلی سخته خودتو،بغضتو و احساستو  پشت یه لبخند پنهون کنی و همه بگن وای خوش  به حالت که همیشه خندونی!

خیلی سخته که بخوای با آب خوردن بغضت رو بفرستی پایین ، اما یه دفعه اشک از چشمات جاری بشه …

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغچه ی دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی…

اونوقت آروم زیر لب بگی

“گل من، باغچه ی نو مبارک”