محمدرضا گلزار ♥ گلزاریا

محمدرضا گلزاردر مجله هفت نگاه با بابک صحرایی گفت‌وگویی انجام داده است. گزیده حرف‌ها و نظرات گلزار در این گفت‌وگو را درباره سینما، موسیقی، ورزش و رابطه اش با مردم و منتقدان سینما و همین‌طور كنسرت گروه ریزار این‌جا بخوانید

:

- هیچ‌وقت دوست نداشته‌ام زندگی‌ام یك بعدی باشد. من یك آدمی هست كه چند بعد دارد. یك مقداری‌اش را شما در عرصه سینما می‌بینید. یك مقداری‌اش در عرصه موسیقی است. یك مقداری‌اش در زمینه ورزش است كه من یكی دو ورزش را به صورت حرفه‌ای دنبال كرده‌ام. اكثر آدم‌ها تك‌بعدی‌اند و شاید در یك زمینه‌ فعالیت کرده اند و موفق شده‌اند. لطف خدا شامل حال من شده و در هر رشته‌ای كه رفته‌ام به آن موفقیت مطلوب و دلخواهی كه دلم خواسته دست پیدا كردم. موسیقی بوده كه من 3 تا ساز را كاملاً می‌نوازم. سینما بوده و ورزش هم كه دو تا ورزش را خیلی حرفه‌ای از دوران بچگی پیگیری كرده‌ام. یكی والیبال كه در تیم‌های نوجوانان و جوانان و بزرگسالان بازی كردم. دیگری هم اسكی است كه كارت مربگیری آن را دارم و از دوران طفولیت من را در پیست‌های اسكی می‌شناسند. 

-  هر آدمی یك اشتباهاتی در زندگی‌اش می‌كند ولی من وقتی اشتباه می‌كنم سعی در جبرانش دارم و تلاش می‌كنم كه بتوانم آن اشتباه را جبران كنم. متاسفانه در جامعه ما لطمه خوردن یك بازیگر یا یك استار یا سوپراستار از اطرافیان و آدم‌هایی است كه به جای تلاش برای پیشرفت خود سعی می‌كنند كه در آن حیطه حاشیه‌سازی كنند. این مسأله در ابتدا خیلی من را ناراحت می كرد و البته الان هم كمابیش گریبانگیر من است. به عنوان مثال وقتی می‌آیم وارد عرصه ورزش می‌شوم به جای اینكه ببینند من یك عده جوان را به سالن‌های ورزشی می‌كشانم ، به سالن‌های والیبال یا پیست‌های اسكی می کشانم،تمام سعی خود را می کنند که به این اتفاق مثبت ضربه بزنند.حالا توانایی های من را هم می‌بینند و وقتی می‌گویم كه دوست دارم كسانی كه اسكی‌باز هستند بیایند و با هم به پیست‌های اسكی برویم و اسكی كردن را تا جایی كه می‌توانم یادشان بدهم یا چیزی از آنها یاد بگیرم به جای خوشحالی یا پشتیبانی كردن از این جریان، حاشیه‌های كاذبی را ایجاد می‌كنند. هر هفته دو روز به پیست اسكی می‌روم و اسكی می‌كنم و كسانی كه این مساله را به حاشیه می‌برند كسانی هستند كه نه اسكی بلدند و نه توان اسكی كردن دارند و نه دوست دارند كه در زندگی‌شان پیشرفت كنند. این آدم‌ها من را مورد آزار خودشان قرار می‌دهند. یك عده هم كه اسم خودشان را گذاشته‌اند منتقد و حالا به هر ترتیبی یا از روی حسادت قلم به دست می گیرند یا پول می‌گیرند و مطلبی را به ناحق می‌نویسند

خدا را شكر فیلم‌های موفق من به حدی بوده‌اند كه حتی آن بخش از منتقدان مغرض هم نمی‌توانند این قضیه را انكار كنند چون دیگر قادر به مقابله با 70 میلیون مردمی نیستند كه از این فیلم‌ها استقبال كرده‌اند. مثلاً می‌گویند «بوتیك» فیلم موفقی است. نام شخصیت من در این فیلم «جهانگیر» است. می‌گویند «اتی» در این فیلم عالی است كه نقشش را خانم گلشیفته فراهانی بازی می‌كند. می‌گویند «شاپوری» عالی است كه آن هم ایفای نقشش برعهده آقای رضا رویگری بوده است. می‌گویند «اتی» عالی بوده، «شاپوری» عالی بوده، تمام نقش را به نحوی می‌گویند خوب بوده و بعد عنوان می‌كنند كه «جهانگیر» بد نبود.در صورتی که ما اصلاً سكانسی بدون «جهانگیر» در فیلم بوتیك نداریم بعد چطور ممكن است كه چنین چیزی واقعیت داشته باشد. مثلاً گاهی اوقات یك سری‌هاشان می‌گویند «جهانگیر» عالی و «گلزار» بد نبود. حقیقت اینجاست كه «گلزار» همان «جهانگیر» است اما حتی حاضر نیستند یك سری از واقعیت‌ها را هم عنوان كنند. مشخصاً من می‌توانم حقیقت این نقدها را تشیخص بدهم. بعد هم تكلیف من روشن است. من برای مردم كار می‌كنم. فیلم‌های موفق من را هیچ‌وقت به بخش‌های مسابقه راه نداده اند. این بحث‌هایی است كه همیشه عنوان شده و فكر می‌كنم بیان كردنش از حوصله من و شما به دور است. من برای سلیقه مردم كار می‌كنم. وقتی می‌آیم كنسرت می‌گذارم و سه خواننده ای كه دوستشان دارم را می‌آورم و گروه ثبت می‌كنم تمامش نشأت گرفته از توجه و علاقه به مردم است و برای آنها كار می‌كنم. دوست دارم مردم بیایند و با یك بلیط، كنسرتی را ببینند، از هر خواننده‌ای 4، 3 آهنگ محبوبشان را بشنوند و بروند. برای برگزاری این كنسرت تلاش می‌كنم. من كه درامر نبودم. درامز زدن هم كه براساس خوشگلی نیست كه بگویند «گلزار» بازیگر خوش‌چهره‌ سینمای ایران آمد كنسرتی را برگزار كرد و جاز زد. آیا چوب درامز، این استیك جاز را می‌توانید در دستتان بگیرید و 5 دقیقه تكانش بدهید؟ فقط 5 دقیقه. این حرف‌های غرض‌ورزانه دیگر جای بحث و گفتگو ندارد. البته خدا را شكر من انتقادی نسبت كنسرت "Rezzar" ندیدم.

یعنی جایی برای انتقاد وجود نداشته. به هر حال خودزنی كه نمی‌توانند بكنند. 5 هزار نفر آمده‌اند كنسرت را دیده‌اند و همه رضایت داشته‌اند كه به راحتی می‌شود در اینترنت و یوتویوب و سایت‌های این‌چنینی search كوچكی انجام داد و نظر مردم را دید. من در حال آماده كردن فیلم این كنسرت هم هستم تا آن را منتشر كنم.آنگاه این دوستان عزیزی كه پول می‌گیرند و به دروغ مطالبی می‌نویسند، كه خدا را شكر كه تعدادشان هم خیلی اندك است،می توانند استقبال مردم از این كنسرت و به خوبی برگزار شدنش را ببینند. امیدوار هم هستم كه وزارت ارشاد یك تدبیری در مورد این آقایان به اصطلاح منتقدی كه دروغ می‌نویسند انجام بدهد و این جریان را به نحوی كنترل یا حذف كند. یا برنامه تلویزیونی نامناسبی كه مدام در حال ایجاد حاشیه‌های كاذب است. من نمی‌دانم آیا این بودجه‌های هنگفت در اختیار یك برنامه قرار می‌گیرد كه هر هفته بیایند و در مورد دستمزد بازیگر صحبت كنند؟ این سینما صحنه و لباس و دوربین و نگاتیو و ده‌ها مسائل مهم و قابل ارزش دیگری برای بحث ندارد؟ كه فقط می‌آیند می‌گویند یك بازیگر آنقدر مبلغ گرفت و در فیلمی بازی كرد؟ طبیعتاً وظیفه اصلی منتقدین پرداختن صادقانه به مباحث اصلی و تأثیرگذار سینماست. 

- من از اوایل دوران دبیرستان نوازندگی گیتار را شروع كردم. از كودكی هم به صورت جسته گریخته نواختن كیبورد و پیانو را دنبال می‌كردم. الان نزدیك به 6، 5 سال است كه پركاشن می‌زنم و حدود 2 سال هم هست كه درامز می‌زنم. منتها وقتی دلم می‌خواهم درامز بزنم انقدر جُربزه دارم كه بگویم من كنسرتی را در برج میلاد برگزار می‌كنم. كاری كه خیلی از خواننده‌ها در حال حاضر انجام نمی‌دهند. یك برنامه در «اریكه ایرانیان» می‌گذارند. آن هم یك شب و یك اجرا. من آمدم و در برج میلاد 2 شب با چندین اجرا را برگزار كردم. با چندین خواننده‌ای كه استایل‌های موسیقایی متفاوتی نیز دارند. آقای نعمت‌اللهی می‌آید حماسی می‌خواند. مولانا و ایران و خلیج و دریا را می‌خواند. یا اینكه در كنسرت قبلی ریتم‌های House music و Trans را با خواننده‌های دیگری داشتیم. آقای بابك جهانبخش را داشتیم كه فضای دیگری از موسیقی پاپ را اجرا می‌كرد یا آقای مازیار فلاحی كه سبك خاص خودش را دارد و اكثر كارهایش مربوط به موسیقی فیلم‌های مختلف است كه اكثراً هم با تنظیم‌های متفاوتی اجرا شده‌اند. به هر حال نواختن درامز با تمام این خواننده‌ها، هندل كردن كنسرت، طراحی اسیتج و نواختن پركاشن، تمام این بارها به دوش من است و من آنقدر این توان را در خودم دیده‌ام و تلاشم را كرده‌ام تا به آن ایده‌آلی كه می‌خواهم برسم و ایده‌آل من هم رضایت مردم است نه اینكه به بحث و جدل با دیگران بپردازم و بخواهم بروم با كسی جنگ كنم یا اینكه بخواهم حركاتی انجام دهم كه كسی را از بالا به پایین بكشم. تمام هدف من در كنسرتی كه داشتم، رضایت مردم بود كه خدا را شكر این اتفاق هم افتاد و مردم بسیار راضی و خوشحال بودند. 

آقای مازیار فلاحی یك شعری را در وصف حال من نوشته بودند كه قبل از كنسرت به اصرار ایشان به استودیو رفتیم و به صورت دو صدایی آن را اجرا كردیم. ایشان اصرار كردند كه در كنسرت هم من این آهنگ را اجرا كنم که اجرا كردم و با استقبال خیلی خوبی هم مواجه شد كه فیلم‌هایش هم از طرف مردم به روی اینترنت گذاشته شده است. خودم هم تصمیم دارم كه فیلم كنسرت را آماده كنم و به صورت رسمی به انتشار برسانم. این كاری بوده كه در زمینه موسیقی انجام دادم و به فكر كار دیگری نیستم. در سینما هم یك فیلمنامه به اسم «شش و بش» نوشته‌ام كه اولین فیلمی است كه كار خواهم كرد. خیلی هم فیلمنامه‌اش را دوست دارم و زحمت زیادی روی آن كشیده‌ام. این فیلم را با همكاری آقای امین حیایی كار خواهم كرد.