صفحه اصلی / پرنسس / اتاق تنهایی لیدا

lida

در این لحظه
که خورشید خاموش است و ماه خاک الود
من
در کنج اتاقکی در شهری خاک الود محبوس شده ام
و نظاره گر مفلسان هستم
بی انکه ادعای بر مفلسی انان داشته باشم
من محبوس شده ام
و مغزم به صورت قطعه ای ، شروع به کار میکند
و در پی تصویری از تو کلنجار می رود
و جز اه و حسرت هیچ نمی یابد
به سراغ دفتر خاطراتم میروم
عکسهای تو را نگاه میکنم
عکسهای دفتر خاطراتم تو را نامانوس جلوه میدهند
نمی دانم
حضور روشن تو
چرا خاموش است؟

lida

ما چون دو دریچه ، رو به روی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده
عمر آینه ی بهشت ، اما ... آه
بیش از شب و روز تیره و دی کوتاه
اکنون دل من شکسته و خسته ست
زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
نه مهر فسون ، نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر ، که هر چه کرد او کرد

lida

دیشب برای صدمین بار دلم گرفت
دلم گرفت
بی انکه ستاره ای در سوگ آسمان باشد

lida

lida

نمی
دانم خورشید از کدام سو در آمد که دلم می خواهد به خانه تنهایی هایم رنگ بهاری بزنم
.هر چند این روزها دیگر نمی توان از دل شکسته سخن گفت، چرا که گوش شنوایی نیست
.باید قاصدک دل را به دست نسیم بازیگوش سپرد و سوختن و ساختن
پیش گرفت و تن به سرنوشتسپرد .شاید خود مرهمی باشد بر روی
زخمهای روزگار.

lida

lida

وقتی سایه ی دریا بر روی ساحل حک می
شود ،وقتی طبیعت بکر نگاهم را می نوازد ،وقتی باران از چشمانم می بارد ،وقتی غروب
در پنجره زیبایی آسمان را به رخم میکشد ،تنها یاد
تو در من طلوع میکند .

lida

lida

باران که
میبارد دلم بی هوا، هوایت را می کند و من تمام روزهای بارانی را زیر چتر یادت سر می
کنم .تو که نیستی آسمان دلم ابریست و هوای دیدگانم بارانیست .بی تو در وجودم طوفانی
بر پاست که جز نگاه تو چیزی آرامم نمی کند .ای کاش مرا به ساحل آرام نگاهت دعوت کنی
تا زورق شکسته وجودم در کنار تو آرام گیرد

lida

یه حس عجیبی دارم.
احتیاج به کمک دارم.
خدااااااااااااااااااااا!